Aangemoedigd door de lieve emails van jullie, informerend naar het welzijn van mijn eigen sexy zelve, besloot ik dat het maar eens tijd werd dat ik een verslagske uitbreng van mijn eerste Canadese avonturen. Ik begin gaarne met mij te verontschuldigen aan al degenen die mij gsm's gewijs hebben proberen te bereiken. Om één of andere duistere reden werkt mijn simkaart hier minder goed dan de gemiddelde Lada coupé maar wie weet koop ik wel eens een canadees nummer (hoewel een leven zonder gsm ook wel eens stoer is).
Ik probeer jullie chronologisch-gewijs te boeien ...
Zaterdagmiddag 11.30 u GMT+1 werd ik gezeteld in een schitterend aeroplaan om een 9 u lange vlucht te ondernemen richting Atlanta. Zeer gezwind kwam ik daar aan om drie uur snamiddags local time om naar planning drie en een half uur later een transit te hebben richting Vancouver. Na wat gezever in verband met mijn bagage (ik citeer: 'Sir, don't freak out but we don't exactly know what happened to your luggage... it might be forwarded to Vancouver but you'll have to check when you arrive) besloot ik rustig naar mijn gate te gaan en daar wat nutriënten te nuttigen in afwachting van mijn tweede vlucht. Helaas genoeg werd er van hogerhand beslist dat mijn vlucht degene zou worden met de meeste problemen ever... Blijkbaar was er iets mis met zowel het vliegtuig als de bagage waardoor we vier uur vertraging opliepen waarin minstens 8 keer van gate veranderd werd. Deze uren werden echter vrolijk opgeluisterd door de aanwezigheid van twee mexicaanse vrouwfiguren die ook bleken te studeren op UBC.
Wanneer ik het vliegtuig eindelijk mocht bestijgen en ik naast een authentieke amerikaanse vrouw zat wiens eerste vraag aan mij was: 'Where were you on 9/11?', was mijn vreugde immens. Na nog een extra drie kwartier vertraging zonder airconditioning in aanwezigheid van zwetende Amerikanen, vertrok de vogel en kregen we een Enjoy-package van delta airlines als compensatie voor het geleden leed. Zulks bevat crackers en kaas en maakt dus veel goed.
Eenderweg om 2 uur snachts local time kwam ik aan in Vancouver, passeerde vlot de immigratiedienst en werd opgepikt door mijnen professor en tevens huisbaas van dienst die mij richting mijn nieuwe stek bracht. Ik woon dus momenteel in een kelderappartementje waarvan ik jullie gaarne enkele foto's meegeef. In hetzelfde huis is nog een appartementje waar twee postdoc's gezeteld zijn. De foto's zijn genomen op mijn tweede dag hier en zij die ooit met mij in één huis gewoond hebben, zullen weten dat er verbazingwekkend veel kan veranderen aan een plaats waar ik 1 week in woon. Ik woon hier alleen in dit appartementje maar zit heel dicht bij de campus waar alle festiviteiten gebeuren... best voordelig zo blijkt want de peda's hier zijn overbevolkt met eerstejaars.
Vwala, na een verkwikkende coma ben ik de volgende dag mijn eerste stappen in Vancouver gaan zetten om wat eten te scoren. Het is bijzonder bizar maar alles staat hier in het teken van gezondheid enzo... Zo koopt bijna iedereen organisch vlees, drinkt iedereen ethische koffie en kent het verhaal achter zijn groenten. Ik val dan ook uit de toon omdat ik in een beenhouwerij gewoon een stuk dood dier wil en slechts zelden informeer naar de herkomst.
Verder zijn Canadezen ook heel sterk in het uitvinden van absurde verkeersborden... zoals hieronder weergegeven. Ik wacht nog altijd tot ik het bord tegenkom dat aanduidt waar ik juist haarspelden mag oprapen.
Zeer verheugd was ik toen ik maandagmorgen naar het labo vertrok en alles hier bijzonder ondergesneeuwd was. Blijkbaar is het uitzonderlijk voor Vancouver maar we hebben nu al een paar dagen sneeuw met snachts temperaturen van -10°C. Eenderweg, het labo waar ik werk is getiteld 'Marine virology and microbiology' en ik ben heel fier dat mijn naam al op de website staat http://www.ocgy.ubc.ca/~suttle/ . Ik ben op dit labo gelijkgestemde zielen tegengekomen die bezeten zijn door bacteriofagen en algenvirussen en het doet deugd om, zoals vroeger, weer in de aanwezigheid te vertoeven van zij die beseffen hoe cool het is om onzichtbare dieren te zoeken. (Zelfs het wireless internetnetwerk van de prof hier in het huis heet 'phage') Ik heb mijn eigen bureauken op het lab dan ook meteen behangen met fotografische beelden van J1 en J5, mijn lievelings-virussen, alsook enkele foto's van het lelijk hoofd van een paar onder jullie.
Voor de geïnteresseerden onder jullie een kort stukske over mijn onderzoek: Mijn project zou eruit bestaan om één van de eerste virussen dat eucaryoot phytoplankton (Cryptomonas) infecteert, moleculair te karakteriseren. Dit virus is een paar jaar geleden geïsoleerd en normaal gezien zou ik nu dus moeten beginnen met het concentreren van de stock. Helazerwijs is de gastheer-alg cultuur geïnfecteerd met vuile cyanobacteriën dus moet ik mezelf nu een paar weken bezighouden met het opstarten van nieuwe culturen.
Eenderweg, voor de rest heb ik nog dit te melden: Er zitten eekhoorns en wasberen op de campus, voor Canadese vrouwen klinkt België exotisch en dus interessant... ik ontken allerminst, starbuck's koffie en kaneelflappen zijn heerlijk, downtown vancouver is ver weg en druk... en ik heb eindelijk een liquor store gevonden waar er belgisch bier verkocht wordt (chimay, duvel en..... wittekerke).
Verder is het nu zondagmiddag en ik heb een middagmaal bereid waar ik graag een foto van wil laten zien om aan Norbert te bewijzen dat ik kan koken en mijn mama te laten zien dat ik een gezonde jongen ben... een wicked-sign waardig lijkt mij. Verder knal ik nog wel een paar foto's hieronder met wat commentaar.
Tot dusver deze eerste lezing... Hou jullie bijzonder flex ginder en als ik meer stoere verhalen heb, laat ik iets weten. Ik ga binnenkort snowboarden en surfen dus ik kom in augustus terug als extreme sporter... het moest er ooit van komen met mijn lichaam.
Een groep groeten,
Joharrr
De vancouver skyline
Het gedeelte waar ik woon is eigenlijk een suburb van Vancouver en heet 'University endowment lands. Blijkbaar zijn de belastingen hier lager enzo. Dit is trouwens mijn straat... spreekwoordelijk dan. Niet letterlijk.
Aanschouw de schoonheid van een Belg in Canada
De Rocky mountains...
Een paar doctoraatsstudenten biologie waarmee ik een downtown-actie ondernomen heb...
Da ouse... (scuze me voor het stelen van jullie term, Ol & Mike)